Netneutraliteit: wat moeten we erover weten?
In zowel de landelijke als internationale politiek is het een regelmatig terugkerend thema: netneutraliteit. Netneutraliteit is de definitie voor de openheid van het internet, waarbij neutraliteit inhoudt dat er in het aanbieden van en de mogelijkheid om bepaalde internetdiensten te kunnen gebruiken gelijk moet zijn voor iedereen.
Een concreet voorbeeld is een mobiele provider die onbeperkt gebruik van een dienst als Spotify toestaat, terwijl voor alle internetdiensten wel een datalimiet bestaat. In dit voorbeeld wordt netneutraliteit geschonden, wat in Nederland, Chili en de Verenigde Staten niet toegestaan is.
Hoewel in het bovenstaande voorbeeld de wet voor netneutraliteit niet per se positief is voor gebruikers, zijn er vooral veel voorbeelden denkbaar waarbij netneutraliteit een groot goed is voor de consument.
Risico’s bij afwezigheid netneutraliteit
Hoewel het Spotify-voorbeeld een positief voorbeeld is van een situatie waarin geen netneutraliteit wettelijk vastligt, zijn er vooral veel voorbeelden die een punt maken vóór netneutraliteit. In hetzelfde voorbeeld zou je bijvoorbeeld kunnen zeggen dat een grote mobiele provider Spotify een enorm voordeel geeft ten opzichte van concurrentie, waarbij vergelijkbare diensten geen enkele kans meer maken om Spotify te verslaan.
Die concurrerende diensten zijn bij de mobiele provider namelijk wel aan een datalimiet verbonden. Geen enkele gebruiker van de provider zou dan kiezen voor die dienst, maar kiezen voor Spotify.
Een ander voorbeeld is dat een mobiele provider het gebruik van diensten als WhatsApp of Viber blokkeert, omdat gebruikers door die diensten niet of nauwelijks meer sms’en, waardoor de provider inkomsten misloopt.
Netneutraliteit is dan ook vooral bedoeld om eerlijke concurrentie te behouden en internetproviders in het algemeen niet te veel macht te geven. Het internet, zo is het standpunt, moet vrij blijven voor iedereen.
Netneutraliteit en de Europese Unie
Als lid van de Europese Unie zit Nederland ook vast een Europese wetten. Als het tweede land ter wereld heeft Nederland netneutraliteit vastgelegd in de wet en zelfs als eerste land binnen de EU. Nu heeft ook de EU een wet over netneutraliteit. Een wet waar Nederland zich in principe aan zou moeten houden op het moment dat de wet ingaat.
Het probleem is: de wet van de EU is een stuk losser dan de Nederlandse. Sterker nog, dankzij uitzonderingen in de wet creëert de wet eigenlijk nauwelijks netneutraliteit. Alleen extreme gevallen worden met de wet gestuurd richting netneutraliteit, terwijl providers weer grotendeels kunnen bepalen welke diensten beter of minder goed bereikbaar worden via het netwerk.
Vanuit Nederland is er dan ook veel weerstand tegen de Europese wet, omdat in de praktijk bijna alle vooruitgang in Nederland op het gebied van netneutraliteit wordt teruggedraaid. Het is afwachten hoe de Nederlandse regering gaat reageren op een uiteindelijke Europese wet.
